บทกวี ที่สุดท้าย
หมายจะเอื้อมดอกฟ้า...........เชยชมพบแต่ทุกข์โศกตรม............รวดร้าวเทวษบ่ภิรมย์......................เจ็บปวดออกบวช ณ ต่างด้าว.............สิรู้กันไปความจริงกับสิ่งฝัน..............ต่างจากกันอสงไขยวาดหวังงามอย่างไร............ยากหาใครจะหยัดยืนปีนสูงแล้วตกต่ำ.................ยามเจ็บช้ำยากจักฝืนทนพิษทนกล่ำกลืน.............จะข้ามคืนช่างยากเย็นกวีบทสุดท้าย......................อาลัยรจเรขจากไพร....................ป่าป้องคือเสียงเพรียกจากใจ.........สุดลึกยามดึกหริ่งหรีดร้อง.............แน่แท้บทกวี
หมายจะเอื้อมดอกฟ้า...........เชยชมพบแต่ทุกข์โศกตรม............รวดร้าวเทวษบ่ภิรมย์......................เจ็บปวดออกบวช ณ ต่างด้าว.............สิรู้กันไปความจริงกับสิ่งฝัน..............ต่างจากกันอสงไขยวาดหวังงามอย่างไร............ยากหาใครจะหยัดยืนปีนสูงแล้วตกต่ำ.................ยามเจ็บช้ำยากจักฝืนทนพิษทนกล่ำกลืน.............จะข้ามคืนช่างยากเย็นกวีบทสุดท้าย......................อาลัยรจเรขจากไพร....................ป่าป้องคือเสียงเพรียกจากใจ.........สุดลึกยามดึกหริ่งหรีดร้อง.............แน่แท้บทกวี
รักนิรันดร์
โชคชะตา ฟ้าลิขิต ให้ชิดกันหรือสวรรค์ บันดาลใจ ให้ประจักษ์พรหมนิมิต ดลจิตให้ ได้พบพักตร์บังเกิดรัก ปักกมล จนล้นใจไม่ว่าเป็น เฉกเช่นไร ก็ไม่สนได้พบคน ที่ตนรัก จักเก็บไว้ให้เธออยู่ คู่เคียงร่าง มิห่างไกลพร้อมเก็บใจ ให้เราสอง ครองรักมั่นเธอคนนี้ แสนดีนัก มีรักแท้โอ้ดวงแข แม่งามงอน วอนอย่าหวั่นโลกสลาย มลายไป ในเร็วพลันรักของฉัน ยังมั่นหนอ ต่อกานดา
ฝนซาฟ้าใส
ย้อนมองเขาใยตัวเราแสนไร้ค่าไม่เลิศเลอเด่นสง่าอย่างใครเขาส่องกระจกหน้าถึงมือนี่หรือเราเหตุใดเล่าไม่แสนดีได้ดังใครมองดอกไม้หัวใจยิ่งขมขื่นแสนสะอื้นปวดร้าวเกินใครไหนแสนขี้ริ้วไม่เรี่ยมเร้ดังคนใดไปรักใครใครเขาไม่หันมองมีแต่คนเห็นเราเป็นทางผ่านต่อยามนานจึงมีคนเป็นเจ้าของมาเคียงรักเคียงใจมาใฝ่ปองแต่ต้องน้ำตานองเขาร้างลายามฝนซาฟ้าสร่างกระจ่างใสฉันคงได้ชื่นใจเหมือนเช่นฟ้าหยาดพิรุณฟ้าเคยหลั่งดั่งน้ำตาใครทรมาฟ้าจนโศกฤดีเปรียบตัวเรารักใครใยต้องช้ำทนระกำอยู่ในมุมมืดนี้ต้องทนโศกอีกกี่เดือนอีกกี่ปีทุกนาทีมีแต่ความทรมาณ************************************ขอบคุณเพลงฝนซาฟ้าใสของคุณ พุ่มพวง ดวงจันทร์ที่ทำให้เกิดแรงบันดาลใจในบทกลอนนี้ขึ้นมามองกระจกเงาเห็นใบหน้าเรา ใจสะอื้น คิดยิ่งขมขื่นกล้ำกลืนแต่น้ำตา ขี้ริ้วขี้เหร่ ไม่เรี่ยมเร้โสภาอยากมีผิวขาวเหมือนงา ไฉนเกิดมาเป็นคนผิวดำมองดอกลั่นทม หัวใจยิ่งตรม มิวายเว้นว่างหันมองหน้าต่าง มืดมนเพราะฝนพรำฟ้ายังร้องไห้ คร่ำครวญคล้ายระกำโอ้ใครหนอช่างทำ ให้ฟ้าระกำช้ำจนร้องไห้ฝนตกลงมาน้ำบ่าทั่วไป ไหลเจิ่งบึงหนองกบเขียดก็ร้องดังระงมไพร ฝนซาฟ้าสร่าง กระจ่างสดใสฉันคงจะได้ชื่นใจเหมือนกันมองลอดชายคาน้ำฝนหยดมา แสนเศร้ากำโศกเหมือนน้ำตาหยดราดรดอยู่ทุกวันน้อยใจคนที่บ่ายเบนหนีสำคัญก่อนเคยสัญญารั
กกันเดี๋ยวนี้สัมพันธ์ นั้นไกลลิบลิ่ว
"แค่ที่พักใจ...จากกันไป...เมื่อหายดี"
พักกายลงอิงไหล่ฉันตรงนี้จะเจ็บมากี่ทีอ่อนล้าอ่อนไหวพักให้อบอุ่นพอคลายเรื่องหัวใจหายโศกเศร้าเมื่อไหร่จะจากไปไม่ว่ากันพักใจของเธอลงที่ใจฉันพักใจให้แนบกันเพื่อคลายหนาวบอบช้ำจากใครมากับเรื่องราวหายดีแล้วค่อยก้าวเดินต่อไปฉันเองยังรอเธออยู่ตรงนี้เจ็บมากี่ครั้งกี่ทีไม่หนีไปไหนเจ็บมาทุกครั้งยังคงรอรักษาหัวใจแม้รู้ว่าเธอหายดีเมื่อไหร่...ก็จะเดินจากฉันไป "เหมือนเดิม"
.. ล ม ห า ย ใ จ ข อ ง เ มื่ อ ว า น ..
จะมาห่วงอะไรกับคนที่เธอ .. เคยทิ้งขว้างอย่าเหลือเยื่อใยบางอย่าง .. ให้เหมือนว่ายังห่วงหาในเมื่อการกระทำของเธอ .. ตอกย้ำความจริงเสมอ .. ตลอดเวลาความจริงที่บอกฉันว่า .. ฉันก็แค่คนคั่นเวลา .. เท่านั้นเองกำแพงเวลาของเธอ .. ที่ขวางกั้นคอยกีดกัน .. ให้ทุกคืนวัน .. ฉันเจอแต่ความเหงา .. ข่มเหงเธออาจไม่เคยรับรู้ .. ฉันผ่านมาแล้วกี่ล้านหยดน้ำตา .. บรรเลงทำทุกทางหัวใจเธอก็ไม่เคยไหวเอน .. ฉันได้แค่กอดตัวเอง .. เดียวดายเมื่อฉันไม่อาจเป็นคนของความฝันขอเพียงอยากให้เธอลืมคืนวัน .. ที่เคยมีกัน .. ให้ห่างหายอย่าเลยนะ .. ฉันไม่อยากตอบคำถามใคร .. และฉันไม่อยากอธิบายอย่าทำเหมือนกับคล้าย .. ฉันยังมีความหมาย .. เช่นเดิมทำได้ไม่นานหรอกนะ .. ข่มความรู้สึกเพราะในส่วนลึก .. ฉันเองยังรู้สึกเหมือนวันแรกเริ่มรู้บ้างไหม .. ฉันไม่เคยมีใคร .. และไม่ต้องการให้คนอื่น .. มาต่อเติมต้องคอยเก็บความรู้สึก .. แสดงให้เธอรู้ว่าฉันไม่ใช่คนเดิม ......... เพราะสุดท้ายแล้วความเข้มแข็งของฉันไม่เคยเพิ่ม .. .... มีแค่ความอ่อนแอที่คงเดิม .. ตลอดมา ....
คอยรักคืนใจ
กี่วันหนอ เฝ้ารอคอย กลอยใจพี่ผ่านเลยปี พี่คอยเจ้า เฝ้าห่วงหาตั้งแต่พราก จากกันไกล ไปห่างตาเจ้าจากลา พารักพี่ หนีจากไป จงคืนมา หาพี่ อย่าหนีห่างอย่าลาร้าง ห่างไกลกัน พี่หวั่นไหวทรมาน ปานจะดิ้น สิ้นดวงใจขอได้ไหม อย่าไปลับ กลับคืนมา เอารักพี่ ที่เคยให้ ในใจน้องห่อใส่กล่อง คล้องดวงใจ ให้แน่นหนาอ้อมกอดพี่ นี้รอคอย กลอยคืนมาเฝ้าห่วงหา ทุกนาที ที่หายใจ รอแล้วรอ ไม่ท้อใจ ไม่แหนงหน่ายไม่จางหาย คลายรักมั่น ไม่หวั่นไหวรอคอยเจ้า เอารักยื่น คืนหัวใจนานเพียงใด ใจเฝ้ารอ ขอรักคืน
"หากเธอเข้าใจ"
ฉันอาจทำอะไรที่ผิดพลาดไปบ้างอาจกำลังเดินหลงทางทำตัวสับสนอาจทำอะไรที่ไม่ถูกใจใครบางคนขอให้เธออดทนอภัยให้ฉันทีฉันก็แค่มนุษย์คนธรรมดาที่อาจเคยทำผิดขอเธออย่าคิดเคืองโกรธหรือโทษฉันผิดไปแล้วขอโอกาสอย่าโทษกันขอแค่นั้นไม่มากไปใช่ไหมเธอก็แค่อยากให้เธอเข้าใจฉันสักนิดอย่าถือติดชั่วเจ็ดทีดีเจ็ดหนผิดบ้างถูกบ้างเป็นธรรมดาของผู้คนให้โอกาสสักหน...ผิดถูกปะปน"เพราะฉันก็แค่คนธรรมดา"
คำว่าเราจะหลงเหลืออีกใหม
ไปเถิดเธอ รีบไปหา เขาคนนั้นทิ้งให้ฉัน นั้นร้าวราน อยู่ตรงนี้ไปเถิดเธอ อย่าได้กลับ มาใยดีฉันคนนี้ ไม่เคยมี ดีอะไรไปเถิดใจ หากเจอใคร ที่ใช่กว่าไปเถิดหนา อย่าหวนมา จะได้ใหมฉันจะเจ็บ ก็ช่างฉัน ช่างเถิดใจถึงร้องไห้ ไม่หมายให้ ใครดูแล ไปสักที จะได้ใหม ใจร้องขอปล่อยคนรอ ให้ร้องไห้ อย่างท้อแท้ไปเถิดเธอ รีบจากไป ไม่ต้องแคร์ปล่อยคนแพ้ อย่าได้แคร์ อย่าสนใจ
ช่องว่าง...ของเรา
เราต่างกัน..เกินไปในทุกเรื่องจึงมี..ช่องว่างเกิดขึ้นมากมายความเข้าใจที่มี......เริ่มห่างหายบางครั้งต้องเดียวดาย.....อยู่คนเดียวเหมือนว่าเราจะรู้จัก.....แต่คล้ายไม่รู้จักเหมือนว่าเราจะเข้าใจ...แต่เราก็ไม่เข้าใจแม้ว่าเราจะมีรักให้กันนั้น....มากมายแต่มันจะมี.......ความหมายอะไรถ้า.....ช่องว่างอันมากมาย.....ที่มีเรา....ก้าวข้ามผ่านมันไม่ได้สักที..ที่รัก
อยากจะรักตัวเอง
..เหตุใดหนอชีวีจึงมีรักลำบากนักกว่ารักจะเคียงข้างเมื่อชื่นสุขก็สำราญมิวายวางไม่อรักร้างโศกเศร้ารัณจวญใจ..ทำอย่างไรให้ชีวีไม่มีรักต้องห้ามหักอย่างไรจึงจะไหวไม่อาจรู้วิธีการห้ามใจที่ไม่ให้รักใครเขาสักที..อยากจะรักตนเองกับเขาบ้างใครรู้ทางช่วยแจงเป็นวิถีฉันจะได้รักตนเองเป็นสักทีไม่ต้องมีน้ำตาเมื่อรักลวง..ทำไมหนอเอาแต่รักคนอื่นเขาปล่อยตัวเราซึมเซาน้ำตาร่วงรักแต่เขาแต่เราโศกถึงทรวงใจทั้งดวงแทบพังไม่มีดี..ขอได้ไหมวันไหนสักวันหนึ่งวันที่ซึ่งฉันนั้นสงบศรีวันที่ใจรักตนเองจะได้มีในวันนี้ฉันคงสุขไม่เสื่อมคลาย
มาบอกทำไมป่านนี้"
กับคำว่ารักที่เธอมีให้กับฉันหากบอกก่อนหน้ากันมันคงมีความหมายกับคนที่เฝ้ารอคำว่ารักจากเธอแทบตายกลับได้แค่คำบ่ายเบี่ยงอยู่เรี่อยมาแล้วมาบอกอะไรกับฉันตอนนี้รู้ไหมเธอทำหัวใจที่มี...มันด้านชาอ่อนไหวมาบอกตอนนี้..ตอนที่ฉันพร้อมจะลาจากไปบอกตอนที่หัวใจเสียน้ำตาอ่อนล้า...มันสายเกินหากเธอบอกว่ารักฉันเร็วกว่านี้สักนิดฉันคงไม่เปลี่ยนความคิดจากลาเธออย่างนี้คำว่ารักวันนี้มันสายไปคนดีเพิ่งมาเห็นค่าฉันตอนนี้...ตอนที่รู้สึกที่มี "ไม่เหลือให้กัน"
เพราะหากวันนี้ไม่คุณ
ขอบคุณทุกความรู้สึกที่มีให้ขอบคุณกำลังใจที่มอบให้กับฉันขอบคุณรอยยิ้มที่ส่งให้กันขอบคุณความห่วงหาที่มีให้ฉัน...ขอบคุณมากจากใจเพราะหากวันนี้ไม่คุณเพราะหากวันนี้ไม่มีมืออุ่น ๆ คอยกุมไว้เพราะ
หากวันนี้ฉัน...ไม่เหลือใครวันข้างหน้า...จะเป็นยังไงฉันก็ยังไม่รู้เลย
เหงาไหมในคืนวัน
เหงาไหมในคืนวันที่ที่เธอยืนมีฉันอยู่บ้างไหมฟ้าที่นั่นมีดาวโอบหัวใจฟ้าที่นี่ห่างไกลเดือนและดาวฉันหนาวฉันเหงาเธอรู้ไหมฉันอยู่นี่ห่างไกลใจเจ็บร้าวฉันอยู่ใต้ผืนฟ้าดาวพร่างพราวฉันยิ่งหนาวยิ่งเหงาในหัวใจเธอละเหงาไหมในคืนวันที่ตรงนั้นมีฉันอยู่บ้างไหมคืนที่ดาวพราวพร่างและห่างไกลเธอมีใครบ้างไหมในคืนวันฉันไม่รู้ว่าที่เธอยืนอยู่กับความฝันจะมีไหมสักวันคิดถึงกันอยากรู้ว่าในนั้นมีฉันไหมในใจเธอก็เหงาและยังหนาวน้ำตาดาวยังพราวเพ้อคนที่นี่คิดถึงเธออย่าให้เก้ออยู่คนเดียว
ความรู้สึก..ถึงคนดี
ในคืนวันและเวลา......ที่ผ่านมา... ผมรู้ว่ามีความรัก.........ให้คุณมากมาย ไม่เคยรู้สึก.....เดียวดาย....แม้อยู่ไกล ไม่เคยห่างใจ......แม้กายจะไกลห่าง เหมือนมีคุณ........มาเดินอยู่เคียงข้าง ความอ้างว้าง...... ไม่เคยได้เข้ามาใกล้ หัวใจที่มี....เต้นอย่างสม่ำเสมอ..และมั่นคง รักที่ยืนยง...ยังคงอยู่...คู่เราสอง จะไม่ทำให้เจ็บช้ำ....และ.....น้ำตานอง แม้ไม่มีพิธีรีตรอง..แต่คุณคือคู่ครอง....ที่แท้จริง
ห่วงหัวใจ
อย่าหลอกให้รักถ้าไม่จริงจัง อย่าให้ความหวังถ้าไม่จริงใจอย่าพูดให้คิดถ้าแค่เผลอไป อย่าให้หัวใจถ้าคิดเอาคืนคนคนนี้มีหัวใจให้รู้สึก ในส่วนลึกมันอ่อนแอทำใจฝืนอย่าให้จบเจ็บเจ็บใจสะอื้น แค่ข้ามคืนหลอกลวงห่วงหัวใจ
"รู้สึกดีดี...ที่ไม่เคยมีความหมาย"
ที่ฉันเดินห่างจากเธอมาอย่างนี้เพราะรู้ถึงความรู้สึกดีดีไม่มีความหมายต่อให้ทำดีกับเธอจนแทบตายทุกอย่างก็กลับกลายสุดท้ายก็เหมือนเดิมที่ฉันเดินห่างจากเธอมาแบบนี้เพราะรู้ว่าเปลี่ยนความรู้สึกให้ดีกว่านี้ไม่ได้อยู่กับเธอเหมือนอยู่ใกล้แค่เพียงกายฝืนอยู่ต่อรังแต่จะทำร้ายหัวใจกันฉันคงทำได้แค่ยืนมองเธอจากตรงนี้เมื่อเธอไม่เคยรับความรู้สึกดีดีไม่อยากฝืนเก็บเศษใจที่ไร้ค่าร่วงหล่นตามทางกลับคืนหัวใจเจ็บช้ำขมขื่น...ต่อไปจะไม่หยิบยื่น... "ให้ใครง่ายดาย"
ดาวในดวงใจ
ดาวดวงน้อยล่องลอยบนฟากฟ้าเอ่ยวาจากล่าวแจ้งแถลงไขว่าพรหมลิขิตนำจันทร์มาเป็นคู่ใจหมดหทัยมอบถวายเพียงจันทราดวงดาวเอยเจ้าจะรู้ใจจันทร์ไหมว่ารักเธอมากกว่าใครในท้องฟ้าหมดดวงใจมอบให้ดวงดาราเราจะอยู่คู่เวหาตราบนิรันดร์หนึ่งดวงดาวลอยสว่างกระจ่างฟ้าหนึ่งดาราเคยเป็นดาวในฝันหนึ่งดวงดาวมอบใจให้แก่จันทร์หนึ่งหทัยไหวหวั่นในอุราเธอคือดาวในใจในวันนี้รักที่มีมากเกินกว้างกว่าฟ้าดวงดาวน้อยสถิตแนบชิดชีวาดวงดาราคูจันทราตลอดไป
สัมผัสรักด้วยใจห่วงใยถึงสัมผัสตรึงดวงจิตคิดสับสนสัมผัสสื่อถึงใจไยกังวลสัมผัสคนสัมผัสรักเยือนทักทายพิไรร่ำคร่ำครวญหวนละห้อยพิไรคอยร่ำหากลัวจะหายพิไรเพ้อเผลอจนกระวนกระวายพิไรคล้าย..คล้ายครวญ...หวนรำพึงยากจะตัดใจข่มล่มรักก่อยากจะห่อรักห่มจมคิดถึงยากจะลืมรักซ้อนซ่อนคำนึงยากจะดึงใจคืน...แสนขื่นใจใจเอ๋ยใจสับสนวกวนนักใจเอ๋ยใจไยรักมิผลักไสใจเอ๋ยใจกลัวทุกข์รุกลามไกลใจเอ๋ยใจ...สงสารนัก...ครารักเยือนจึงขอหยุดใจรักพักตรงนี้จึงขอมีเพียงสองใจไม่คลาเคลื่อนจึงขอใจพี่ห่มใจไม่ลาเลือนจึงขอเยือน...รักสุดท้าย...มอบให้คุณ...
โชคชะตา ฟ้าลิขิต ให้ชิดกันหรือสวรรค์ บันดาลใจ ให้ประจักษ์พรหมนิมิต ดลจิตให้ ได้พบพักตร์บังเกิดรัก ปักกมล จนล้นใจไม่ว่าเป็น เฉกเช่นไร ก็ไม่สนได้พบคน ที่ตนรัก จักเก็บไว้ให้เธออยู่ คู่เคียงร่าง มิห่างไกลพร้อมเก็บใจ ให้เราสอง ครองรักมั่นเธอคนนี้ แสนดีนัก มีรักแท้โอ้ดวงแข แม่งามงอน วอนอย่าหวั่นโลกสลาย มลายไป ในเร็วพลันรักของฉัน ยังมั่นหนอ ต่อกานดา
ฝนซาฟ้าใส
ย้อนมองเขาใยตัวเราแสนไร้ค่าไม่เลิศเลอเด่นสง่าอย่างใครเขาส่องกระจกหน้าถึงมือนี่หรือเราเหตุใดเล่าไม่แสนดีได้ดังใครมองดอกไม้หัวใจยิ่งขมขื่นแสนสะอื้นปวดร้าวเกินใครไหนแสนขี้ริ้วไม่เรี่ยมเร้ดังคนใดไปรักใครใครเขาไม่หันมองมีแต่คนเห็นเราเป็นทางผ่านต่อยามนานจึงมีคนเป็นเจ้าของมาเคียงรักเคียงใจมาใฝ่ปองแต่ต้องน้ำตานองเขาร้างลายามฝนซาฟ้าสร่างกระจ่างใสฉันคงได้ชื่นใจเหมือนเช่นฟ้าหยาดพิรุณฟ้าเคยหลั่งดั่งน้ำตาใครทรมาฟ้าจนโศกฤดีเปรียบตัวเรารักใครใยต้องช้ำทนระกำอยู่ในมุมมืดนี้ต้องทนโศกอีกกี่เดือนอีกกี่ปีทุกนาทีมีแต่ความทรมาณ************************************ขอบคุณเพลงฝนซาฟ้าใสของคุณ พุ่มพวง ดวงจันทร์ที่ทำให้เกิดแรงบันดาลใจในบทกลอนนี้ขึ้นมามองกระจกเงาเห็นใบหน้าเรา ใจสะอื้น คิดยิ่งขมขื่นกล้ำกลืนแต่น้ำตา ขี้ริ้วขี้เหร่ ไม่เรี่ยมเร้โสภาอยากมีผิวขาวเหมือนงา ไฉนเกิดมาเป็นคนผิวดำมองดอกลั่นทม หัวใจยิ่งตรม มิวายเว้นว่างหันมองหน้าต่าง มืดมนเพราะฝนพรำฟ้ายังร้องไห้ คร่ำครวญคล้ายระกำโอ้ใครหนอช่างทำ ให้ฟ้าระกำช้ำจนร้องไห้ฝนตกลงมาน้ำบ่าทั่วไป ไหลเจิ่งบึงหนองกบเขียดก็ร้องดังระงมไพร ฝนซาฟ้าสร่าง กระจ่างสดใสฉันคงจะได้ชื่นใจเหมือนกันมองลอดชายคาน้ำฝนหยดมา แสนเศร้ากำโศกเหมือนน้ำตาหยดราดรดอยู่ทุกวันน้อยใจคนที่บ่ายเบนหนีสำคัญก่อนเคยสัญญารั
กกันเดี๋ยวนี้สัมพันธ์ นั้นไกลลิบลิ่ว"แค่ที่พักใจ...จากกันไป...เมื่อหายดี"
พักกายลงอิงไหล่ฉันตรงนี้จะเจ็บมากี่ทีอ่อนล้าอ่อนไหวพักให้อบอุ่นพอคลายเรื่องหัวใจหายโศกเศร้าเมื่อไหร่จะจากไปไม่ว่ากันพักใจของเธอลงที่ใจฉันพักใจให้แนบกันเพื่อคลายหนาวบอบช้ำจากใครมากับเรื่องราวหายดีแล้วค่อยก้าวเดินต่อไปฉันเองยังรอเธออยู่ตรงนี้เจ็บมากี่ครั้งกี่ทีไม่หนีไปไหนเจ็บมาทุกครั้งยังคงรอรักษาหัวใจแม้รู้ว่าเธอหายดีเมื่อไหร่...ก็จะเดินจากฉันไป "เหมือนเดิม"
.. ล ม ห า ย ใ จ ข อ ง เ มื่ อ ว า น ..
จะมาห่วงอะไรกับคนที่เธอ .. เคยทิ้งขว้างอย่าเหลือเยื่อใยบางอย่าง .. ให้เหมือนว่ายังห่วงหาในเมื่อการกระทำของเธอ .. ตอกย้ำความจริงเสมอ .. ตลอดเวลาความจริงที่บอกฉันว่า .. ฉันก็แค่คนคั่นเวลา .. เท่านั้นเองกำแพงเวลาของเธอ .. ที่ขวางกั้นคอยกีดกัน .. ให้ทุกคืนวัน .. ฉันเจอแต่ความเหงา .. ข่มเหงเธออาจไม่เคยรับรู้ .. ฉันผ่านมาแล้วกี่ล้านหยดน้ำตา .. บรรเลงทำทุกทางหัวใจเธอก็ไม่เคยไหวเอน .. ฉันได้แค่กอดตัวเอง .. เดียวดายเมื่อฉันไม่อาจเป็นคนของความฝันขอเพียงอยากให้เธอลืมคืนวัน .. ที่เคยมีกัน .. ให้ห่างหายอย่าเลยนะ .. ฉันไม่อยากตอบคำถามใคร .. และฉันไม่อยากอธิบายอย่าทำเหมือนกับคล้าย .. ฉันยังมีความหมาย .. เช่นเดิมทำได้ไม่นานหรอกนะ .. ข่มความรู้สึกเพราะในส่วนลึก .. ฉันเองยังรู้สึกเหมือนวันแรกเริ่มรู้บ้างไหม .. ฉันไม่เคยมีใคร .. และไม่ต้องการให้คนอื่น .. มาต่อเติมต้องคอยเก็บความรู้สึก .. แสดงให้เธอรู้ว่าฉันไม่ใช่คนเดิม ......... เพราะสุดท้ายแล้วความเข้มแข็งของฉันไม่เคยเพิ่ม .. .... มีแค่ความอ่อนแอที่คงเดิม .. ตลอดมา ....
คอยรักคืนใจ
กี่วันหนอ เฝ้ารอคอย กลอยใจพี่ผ่านเลยปี พี่คอยเจ้า เฝ้าห่วงหาตั้งแต่พราก จากกันไกล ไปห่างตาเจ้าจากลา พารักพี่ หนีจากไป จงคืนมา หาพี่ อย่าหนีห่างอย่าลาร้าง ห่างไกลกัน พี่หวั่นไหวทรมาน ปานจะดิ้น สิ้นดวงใจขอได้ไหม อย่าไปลับ กลับคืนมา เอารักพี่ ที่เคยให้ ในใจน้องห่อใส่กล่อง คล้องดวงใจ ให้แน่นหนาอ้อมกอดพี่ นี้รอคอย กลอยคืนมาเฝ้าห่วงหา ทุกนาที ที่หายใจ รอแล้วรอ ไม่ท้อใจ ไม่แหนงหน่ายไม่จางหาย คลายรักมั่น ไม่หวั่นไหวรอคอยเจ้า เอารักยื่น คืนหัวใจนานเพียงใด ใจเฝ้ารอ ขอรักคืน
"หากเธอเข้าใจ"
ฉันอาจทำอะไรที่ผิดพลาดไปบ้างอาจกำลังเดินหลงทางทำตัวสับสนอาจทำอะไรที่ไม่ถูกใจใครบางคนขอให้เธออดทนอภัยให้ฉันทีฉันก็แค่มนุษย์คนธรรมดาที่อาจเคยทำผิดขอเธออย่าคิดเคืองโกรธหรือโทษฉันผิดไปแล้วขอโอกาสอย่าโทษกันขอแค่นั้นไม่มากไปใช่ไหมเธอก็แค่อยากให้เธอเข้าใจฉันสักนิดอย่าถือติดชั่วเจ็ดทีดีเจ็ดหนผิดบ้างถูกบ้างเป็นธรรมดาของผู้คนให้โอกาสสักหน...ผิดถูกปะปน"เพราะฉันก็แค่คนธรรมดา"
คำว่าเราจะหลงเหลืออีกใหม
ไปเถิดเธอ รีบไปหา เขาคนนั้นทิ้งให้ฉัน นั้นร้าวราน อยู่ตรงนี้ไปเถิดเธอ อย่าได้กลับ มาใยดีฉันคนนี้ ไม่เคยมี ดีอะไรไปเถิดใจ หากเจอใคร ที่ใช่กว่าไปเถิดหนา อย่าหวนมา จะได้ใหมฉันจะเจ็บ ก็ช่างฉัน ช่างเถิดใจถึงร้องไห้ ไม่หมายให้ ใครดูแล ไปสักที จะได้ใหม ใจร้องขอปล่อยคนรอ ให้ร้องไห้ อย่างท้อแท้ไปเถิดเธอ รีบจากไป ไม่ต้องแคร์ปล่อยคนแพ้ อย่าได้แคร์ อย่าสนใจ
ช่องว่าง...ของเรา
เราต่างกัน..เกินไปในทุกเรื่องจึงมี..ช่องว่างเกิดขึ้นมากมายความเข้าใจที่มี......เริ่มห่างหายบางครั้งต้องเดียวดาย.....อยู่คนเดียวเหมือนว่าเราจะรู้จัก.....แต่คล้ายไม่รู้จักเหมือนว่าเราจะเข้าใจ...แต่เราก็ไม่เข้าใจแม้ว่าเราจะมีรักให้กันนั้น....มากมายแต่มันจะมี.......ความหมายอะไรถ้า.....ช่องว่างอันมากมาย.....ที่มีเรา....ก้าวข้ามผ่านมันไม่ได้สักที..ที่รัก
อยากจะรักตัวเอง
..เหตุใดหนอชีวีจึงมีรักลำบากนักกว่ารักจะเคียงข้างเมื่อชื่นสุขก็สำราญมิวายวางไม่อรักร้างโศกเศร้ารัณจวญใจ..ทำอย่างไรให้ชีวีไม่มีรักต้องห้ามหักอย่างไรจึงจะไหวไม่อาจรู้วิธีการห้ามใจที่ไม่ให้รักใครเขาสักที..อยากจะรักตนเองกับเขาบ้างใครรู้ทางช่วยแจงเป็นวิถีฉันจะได้รักตนเองเป็นสักทีไม่ต้องมีน้ำตาเมื่อรักลวง..ทำไมหนอเอาแต่รักคนอื่นเขาปล่อยตัวเราซึมเซาน้ำตาร่วงรักแต่เขาแต่เราโศกถึงทรวงใจทั้งดวงแทบพังไม่มีดี..ขอได้ไหมวันไหนสักวันหนึ่งวันที่ซึ่งฉันนั้นสงบศรีวันที่ใจรักตนเองจะได้มีในวันนี้ฉันคงสุขไม่เสื่อมคลาย
มาบอกทำไมป่านนี้"
กับคำว่ารักที่เธอมีให้กับฉันหากบอกก่อนหน้ากันมันคงมีความหมายกับคนที่เฝ้ารอคำว่ารักจากเธอแทบตายกลับได้แค่คำบ่ายเบี่ยงอยู่เรี่อยมาแล้วมาบอกอะไรกับฉันตอนนี้รู้ไหมเธอทำหัวใจที่มี...มันด้านชาอ่อนไหวมาบอกตอนนี้..ตอนที่ฉันพร้อมจะลาจากไปบอกตอนที่หัวใจเสียน้ำตาอ่อนล้า...มันสายเกินหากเธอบอกว่ารักฉันเร็วกว่านี้สักนิดฉันคงไม่เปลี่ยนความคิดจากลาเธออย่างนี้คำว่ารักวันนี้มันสายไปคนดีเพิ่งมาเห็นค่าฉันตอนนี้...ตอนที่รู้สึกที่มี "ไม่เหลือให้กัน"
เพราะหากวันนี้ไม่คุณ
ขอบคุณทุกความรู้สึกที่มีให้ขอบคุณกำลังใจที่มอบให้กับฉันขอบคุณรอยยิ้มที่ส่งให้กันขอบคุณความห่วงหาที่มีให้ฉัน...ขอบคุณมากจากใจเพราะหากวันนี้ไม่คุณเพราะหากวันนี้ไม่มีมืออุ่น ๆ คอยกุมไว้เพราะ
หากวันนี้ฉัน...ไม่เหลือใครวันข้างหน้า...จะเป็นยังไงฉันก็ยังไม่รู้เลยเหงาไหมในคืนวัน
เหงาไหมในคืนวันที่ที่เธอยืนมีฉันอยู่บ้างไหมฟ้าที่นั่นมีดาวโอบหัวใจฟ้าที่นี่ห่างไกลเดือนและดาวฉันหนาวฉันเหงาเธอรู้ไหมฉันอยู่นี่ห่างไกลใจเจ็บร้าวฉันอยู่ใต้ผืนฟ้าดาวพร่างพราวฉันยิ่งหนาวยิ่งเหงาในหัวใจเธอละเหงาไหมในคืนวันที่ตรงนั้นมีฉันอยู่บ้างไหมคืนที่ดาวพราวพร่างและห่างไกลเธอมีใครบ้างไหมในคืนวันฉันไม่รู้ว่าที่เธอยืนอยู่กับความฝันจะมีไหมสักวันคิดถึงกันอยากรู้ว่าในนั้นมีฉันไหมในใจเธอก็เหงาและยังหนาวน้ำตาดาวยังพราวเพ้อคนที่นี่คิดถึงเธออย่าให้เก้ออยู่คนเดียว
ความรู้สึก..ถึงคนดี
ในคืนวันและเวลา......ที่ผ่านมา... ผมรู้ว่ามีความรัก.........ให้คุณมากมาย ไม่เคยรู้สึก.....เดียวดาย....แม้อยู่ไกล ไม่เคยห่างใจ......แม้กายจะไกลห่าง เหมือนมีคุณ........มาเดินอยู่เคียงข้าง ความอ้างว้าง...... ไม่เคยได้เข้ามาใกล้ หัวใจที่มี....เต้นอย่างสม่ำเสมอ..และมั่นคง รักที่ยืนยง...ยังคงอยู่...คู่เราสอง จะไม่ทำให้เจ็บช้ำ....และ.....น้ำตานอง แม้ไม่มีพิธีรีตรอง..แต่คุณคือคู่ครอง....ที่แท้จริง
ห่วงหัวใจ
อย่าหลอกให้รักถ้าไม่จริงจัง อย่าให้ความหวังถ้าไม่จริงใจอย่าพูดให้คิดถ้าแค่เผลอไป อย่าให้หัวใจถ้าคิดเอาคืนคนคนนี้มีหัวใจให้รู้สึก ในส่วนลึกมันอ่อนแอทำใจฝืนอย่าให้จบเจ็บเจ็บใจสะอื้น แค่ข้ามคืนหลอกลวงห่วงหัวใจ
"รู้สึกดีดี...ที่ไม่เคยมีความหมาย"
ที่ฉันเดินห่างจากเธอมาอย่างนี้เพราะรู้ถึงความรู้สึกดีดีไม่มีความหมายต่อให้ทำดีกับเธอจนแทบตายทุกอย่างก็กลับกลายสุดท้ายก็เหมือนเดิมที่ฉันเดินห่างจากเธอมาแบบนี้เพราะรู้ว่าเปลี่ยนความรู้สึกให้ดีกว่านี้ไม่ได้อยู่กับเธอเหมือนอยู่ใกล้แค่เพียงกายฝืนอยู่ต่อรังแต่จะทำร้ายหัวใจกันฉันคงทำได้แค่ยืนมองเธอจากตรงนี้เมื่อเธอไม่เคยรับความรู้สึกดีดีไม่อยากฝืนเก็บเศษใจที่ไร้ค่าร่วงหล่นตามทางกลับคืนหัวใจเจ็บช้ำขมขื่น...ต่อไปจะไม่หยิบยื่น... "ให้ใครง่ายดาย"
ดาวในดวงใจ
ดาวดวงน้อยล่องลอยบนฟากฟ้าเอ่ยวาจากล่าวแจ้งแถลงไขว่าพรหมลิขิตนำจันทร์มาเป็นคู่ใจหมดหทัยมอบถวายเพียงจันทราดวงดาวเอยเจ้าจะรู้ใจจันทร์ไหมว่ารักเธอมากกว่าใครในท้องฟ้าหมดดวงใจมอบให้ดวงดาราเราจะอยู่คู่เวหาตราบนิรันดร์หนึ่งดวงดาวลอยสว่างกระจ่างฟ้าหนึ่งดาราเคยเป็นดาวในฝันหนึ่งดวงดาวมอบใจให้แก่จันทร์หนึ่งหทัยไหวหวั่นในอุราเธอคือดาวในใจในวันนี้รักที่มีมากเกินกว้างกว่าฟ้าดวงดาวน้อยสถิตแนบชิดชีวาดวงดาราคูจันทราตลอดไป
สัมผัสรักด้วยใจห่วงใยถึงสัมผัสตรึงดวงจิตคิดสับสนสัมผัสสื่อถึงใจไยกังวลสัมผัสคนสัมผัสรักเยือนทักทายพิไรร่ำคร่ำครวญหวนละห้อยพิไรคอยร่ำหากลัวจะหายพิไรเพ้อเผลอจนกระวนกระวายพิไรคล้าย..คล้ายครวญ...หวนรำพึงยากจะตัดใจข่มล่มรักก่อยากจะห่อรักห่มจมคิดถึงยากจะลืมรักซ้อนซ่อนคำนึงยากจะดึงใจคืน...แสนขื่นใจใจเอ๋ยใจสับสนวกวนนักใจเอ๋ยใจไยรักมิผลักไสใจเอ๋ยใจกลัวทุกข์รุกลามไกลใจเอ๋ยใจ...สงสารนัก...ครารักเยือนจึงขอหยุดใจรักพักตรงนี้จึงขอมีเพียงสองใจไม่คลาเคลื่อนจึงขอใจพี่ห่มใจไม่ลาเลือนจึงขอเยือน...รักสุดท้าย...มอบให้คุณ...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น